‘บิลล์ โรซิมาร์’ ผู้ฉีก ‘สัญญาคนแก่’ ไม่ใช่แค่ปีต่อปี

DST.Special Report : มันเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยเกิดขึ้นในโลกฟุตบอลสักเท่าไหร่ โดยเฉพาะกับวงการลูกหนังลีกอาชีพเมืองไทย

ที่จับ “นักเตะต่างแดน” ซึ่งเหลืออายุการใช้งานอีกไม่กี่ปี ต่อสัญญาถึง 3 ปี

ตลอดระยะหลายปีที่ผ่านมา ไม่ว่าผู้เล่นต่างชาติคนไหนจะพกพาดีกรีหรูหราหนาเป็นเล่มมาขนาดไหน

สโมสรส่วนใหญ่มักจะเลือกใช้วิธีเซ็นสัญญาแบบ “ปีต่อปี” หรือ“แค่จบฤดูกาล” เท่านั้น

หากสโมสรพึงพอใจในผลงาน ค่อยเลือกมาเจรจาสัญญาฉบับใหม่กันอีกครั้ง

หรือหากพ่อค้าแข้งคนไหนที่เล่นให้ทีมมานนาน แต่อายุอานาม 30+ การต่อสัญญาจะเป็นในเวอร์ชั่นระยะสั้น หรือ “ปีต่อปี”

กรณีเชียงราย ยูไนเต็ด จับ “บิลล์ โรซิมาร์ อมานซิโอ” กองหน้าเลือดบราซิล ในวัย 36 ปี ลงนามขายวิญญาณให้ “กว่างโซ้ง” อีกถึง 3 มันจึงถูกพูดถึง

หาก “บิลล์” อยู่กับเชียงรายฯ ถึงวันที่หมดพันธะสัญญาต่อกันทางกฎหมาย เขาจะอยู่ในวัย 39 ปี ย่าง 40 ปีเลยทีเดียว

“เสี่ยฮั่น” มิตติ ติยะไพรัช บิ๊กบอสแห่งยูไนเต็ด สเตเดี้ยม พูดถึงเรื่องนี้ว่า

เขาต้องการให้ “บิลล์” เลิกเล่นฟุตบอลที่นี่ขณะที่เพชฌฆาตร่างหนา ก็ประกาศขออุทิศชีวิตค้าแข้งที่เหลือให้กับ “เชียงราย ยูไนเต็ด” เหมือนกัน

หากเรื่องนี้เปรียบดัง “ภาพยนตร์” นี่คือ ตอนจบที่แฟนบอลเชียงรายฯ พึงปรารถนาที่สุด

แฟนบอลย่อมผูกพันกับผู้เล่นที่ทุ่มเทให้กับสโมสร ขณะที่ชีวิตบั้นปลายนักฟุตบอลสักคน ย่อมอยากปิดฉากตัวเองแบบ “ตำนาน”

พอจะเข้าใจเหตุผลของ “บิลล์” ที่เลือกจะสวมเสื้อสีส้มตัวนี้อยู่เหมือนกัน แม้จะมีข้อเสนอที่ก้อนโตกว่าหยิบยื่นเข้ามาหาเขาก็ตาม

“บิลล์” รู้ว่า เขาเองอยู่ในช่วงปลายของการค้าแข้งแล้ว ไม่ใช่นักเตะหนุ่มที่ต้องทะเยอทะยาน ขวนขวาย พเนจรตามหาความสำเร็จอีกแล้ว

ขณะเดียวกัน จุดที่เรียกว่า ความสำเร็จในชีวิตนักฟุตบอลของแต่ละคนมันแตกต่างกัน

“บิลล์” อาจจะมองว่า การคว้าแชมป์ประวัติศาสตร์กับเชียงรายฯ ในวัย 35 ปี ซึ่งเป็นปลายชีวิตค้าแข้ง มันตอบสนองความต้องการของตัวเองครบถ้วนแล้ว

สภาพแวดล้อมปัจจุบันมันตอบโจทย์สำหรับนักเตะวัยขนาดเขา ไม่ต้องเสียเวลาปรับตัวกับสภาพแวดล้อมอะไรใหม่ๆ อีก

การได้สัญญา 3 ปี คือ “ความมั่นคง” ของนักเตะลายครามที่ไม่ได้หากันง่ายๆ

เมื่อมันดีอยู่แล้ว เหตุใดจึงต้องเปลี่ยนแปลงอีก

ในมุมของผู้บริหารสโมสรเชียงรายฯ คงเห็นเหมือนกันว่า “อายุ” ไม่ได้เป็นข้อจำกัดสำหรับ “บิลล์” เพราะสภาพร่างกาย เขายังดูหนุ่มแน่น แข็งแกร่ง ราวกับแข้งวัยฉกรรจ์

“บิลล์” ไม่ใช่นักเตะที่ต้องวิ่งพล่านไปทั่วสนาม แต่มีไว้เผด็จศึกศัตรู

การมีเจ้าของความสูง 185 เซนติเมตร ยืนค้ำอยู่ข้างหน้า ทำให้แผนกป้องกันของศัตรูมิอาจตายใจได้

สไตล์การเล่นของเขา เน้นใช้ความแข็งแกร่ง เทคนิค และ “จบสกอร์” มันสอดคล้องกับช่วงวัย

และกล้าพูดได้ว่า ณ ปัจจุบัน “บิลล์” คือ หนึ่งในศูนย์หน้าที่ที่ดีสุดของลีกในนาทีนี้

หลายคนนำกรณีของ “บิลล์” มาเปรียบเทียบกับกรณีของ “ลูกพี่ไดร์” ปิยพล ผานิชกุล อีกหนึ่งขวัญใจแฟนบอลกว่างโซ้งว่า เหตุใดรายหลังถึงไม่ได้รับการหยิบยื่นให้ปิดฉากชีวิตนักเตะแบบนี้บ้าง

หากมองในแง่ของสโมสร การจะหากองหน้าเก่งๆ สักคนให้อยู่ในทีม โดยเฉพาะในไทยลีกตอนนี้ มันไม่ต่างอะไรกับการงมเข็มในแม่น้ำเจ้าพระยา

มันอาจจะมี แต่ไม่ได้หมายความว่าผู้เล่นคนนั้นจะมา และการมา เชียงรายฯอาจต้องควักเงินมหาศาลเพื่อแลกกับการได้ตัว

เมื่อของดีอยู่กับตัว เหตุใดจึงต้องเสียเวลาตามหาใหม่!

หรือหากในช่วงอายุสัญญา ดันมีสโมสรใดทะลึ่งอยากได้ตัวเขาขึ้นมา มันจะไม่ใช่การสูญเสียไปฟรีๆ แต่ต้องมีมูลค่าฉีกสัญญาในการเอาไป

ขณะที่กรณีของ “ลูกพี่ไดร์” ส่วนหนึ่งเพราะวันนี้เชียงรายฯ มีตัวตายตัวแทน ที่ใหม่และสดกว่าอย่าง “เจ้าจ๊อบ” โชติภัทร พุ่มแก้ว

ขณะเดียวกัน ยังเป็นการเปิดโอกาสให้ “ลูกพี่ไดร์” ได้มีโอกาสลงเล่นในบั้นปลาย

บางทีมันไม่ใช่เรื่อง เลือกที่รัก มักที่ชัง แต่สโมสรมีเรื่องต้องคิดมากกว่าเราๆ.

___________

เรียบเรียงโดย : วนิลาสกาย
ขอบคุณภาพ : Chiang Rai United FC

ติดตามช่องทางข่าวสาร-เสนอแนะ ติชม และร่วมกิจกรรมสนุกๆ กับเราได้ที่…​
Fb : www.facebook.com/dailysoccerthailand
Twitter : dailysoccer2017
IG : dailysoccerthailand
Line : @dailysoccerth
Website : http://dailysoccer.in.th